Kultuuragenda

In de grote zaal op de eerste verdieping van Pictura in Groningen zijn nu sculpturen te zien van een vijftiental filosofen. Eveline van Duyl zocht bij iedere filosoof een vorm, een gezichtsuitdrukking, het materiaal, dat het beste paste bij haar interpretatie van het karakter en het denken. Qua materiaal varieert dat van dakbedekking tot parelmoer, van garenklosjes tot schuursponzen.
Van Duyl over haar beelden: "Het idee dat je je leven denkend doorbrengt, en in staat bent heel héél ver door te denken, maakt diepe indruk op mij. Ik wil deze mensen, want dat zijn het toch, graag verbeelden, niet als halfgod, maar als levend wezen, met kwetsbaarheden en gedachtenspinsels, met frustraties."
Een flink deel van de beelden betreft vrouwelijke filosofen. Van Duyl: "Vrouwen hebben meestal een andere focus dan mannen. Door de vrouwelijke filosofen krijgt het gedachten experiment een enorme boost in mijn ogen, en nieuwe inzichten verschijnen aan de horizon."
Naast de filosofenportretten zal ook het werk ’The Deep’ te zien zijn. Een groot wandkleed van de zee met een wereld van hout gemaakte vissen, vogels en baby’s.

Straatfotografie. Dat moet wel een van de oudste vormen van fotografie zijn. De eerste foto met mensen erop stamt al uit 1838. We zien een Parijse boulevard, geen mens op straat. Op twee vage figuren na. Dat die menselijke gestalten herkenbaar zijn, is omdat ze toevallig net tijdens de minutenlange opname een poosje min of meer stil stonden: een schoenpoetser en zijn klant. Alle anderen zijn door hun beweging en de lange belichtingstijd onzichtbaar geworden. Als dat geen straatfotografie is…
Nu is straatfotografie een genre op zich, waarin de fotograaf – of fotografe – een verhaal vertelt over mensen op straat, die vaak niet weten dat ze gefotografeerd werden. Waarom zou iemand aan straatfotografie willen doen? Waarom zou een fotograaf urenlang door de stad willen dwalen om foto’s te maken van dingen die iedereen toch al ziet? 

‘Landschap is mijn religie’, aldus Siemen Dijkstra (1968). Hij voelt zich sterk verbonden met het rurale landschap van Groningen en Drenthe. Dat is terug te zien in zijn werk. Dijkstra maakt, zoals geen ander dat kan, kleurenhoutsneden van de natuur om hem heen. Hierbij is hij constant op zoek naar de ziel van het landschap en wil hij de eigenheid van een gebied vangen voordat die is verdwenen. Met zijn kunst doet hij een beroep op de kijker: heb eerbied voor de natuur!

Siemen Dijkstra is opgeleid aan de Academie Minerva in Groningen, waar hij werd gestimuleerd om buiten te tekenen. Dat deed hij dan ook voor het eerst in deze regio. Hij is hier nog geregeld te vinden, zoals op het Uithuizer Wad, waarvan hij een serie houtsneden heeft gemaakt.
Dijkstra woont in Dwingeloo en is ook opgegroeid in Zuidwest-Drenthe. Dit voor hem zo vertrouwde landschap, waarin hij de bezieling extra ervaart, vormt de grootste inspiratiebron voor zijn werk.
Het werk van Siemen Dijkstra wordt gewaardeerd in binnen- en buitenland. Onlangs won hij de gerenommeerde grafiekprijs Mario Avati van de Académie des Beaux-Arts in Parijs (2021) en de Culturele Prijs Drenthe (2022).

Ezinge is het oudste permanent bewoonde dorp van Nederland en ligt in het Nationaal Landschap Middag-Humsterland. ‘Het cultuurlandschap van Middag-Humsterland bestond al in het wierdengebied toen de huidige Randstad van Nederland nog een ontoegankelijk veenmoeras was’, aldus Jan Delvigne, grondlegger van Museum Wierdenland. Reden genoeg om in deze tentoonstelling ook op zoek te gaan naar de ziel van dit meer dan 2500 jaar oude landschap. Tevens wordt verkend hoe dit erfgoed te laten bestaan naast een vitaal platteland.

Weinig mensen weten dat in het Groninger Museum één van de grootste tentoonstellingen van Vincent van Gogh te zien is geweest. Het Groninger Museum vertelt met de expositie Hoe Van Gogh naar Groningen kwam het verhaal van eigenzinnige Groningers en ondernemende studenten, die vanaf 1896 de moderne kunst naar het Noorden haalden. Niet alleen is er werk van Van Gogh te zien, maar ook van Jan Toorop, Johan Thorn Prikker, Theo van Hoytema, Henri de Toulouse-Lautrec en vele anderen.

Twee kunstenaars laten zich inspireren door het weidse Noordelijke landschap en vertalen dit op hun eigen manier. Oorspronkelijk uit de Randstad, zijn ze diep onder de indruk van de uitgestrektheid en het veranderlijke karakter van de omgeving.

Maike van der Kooij (ABK Den Haag) woont sinds de jaren ‘90 in Groningen. Ze werkt vaak op locatie en legt de essentie van het landschap vast in snelle schetsen. Haar schilderijen kenmerken zich door expressieve penseelstreken en afwisselende verfstructuren, waarbij sfeer en beleving centraal staan. Peter Meijer (ArtEZ, Arnhem) woont sinds de jaren ‘80 in Groningen. Hij werkt intuïtief met gekleurde lijnen en vlakken op een witte ondergrond, wat diepte creëert. Zijn werk balanceert tussen abstractie en realisme, met een focus op natuur en landschap.

De expositie is van 20 maart t/m 3 mei.

Op zaterdag 12 april (15.00-17.00 uur) bent u van harte welkom bij de midisage in de galerie. Ontmoet de kunstenaars en ontdek, onder het genot van een drankje, meer over hun werk.

Elf, meest jonge, Groninger kunstenaars laten hun talenten zien in een groepsexpositie die gericht is op kunst uit Groningen.

In 2025 viert en herdenkt Groningen 80 jaar vrijheid! Meer dan 100 partijen uit de hele provincie werken samen aan een uitgebreid programma vol indrukwekkende herdenkingen, lezingen, workshops, interactieve exposities, theater- en muziekvoorstellingen, educatieve activiteiten en nog veel meer. Dit bijzondere jaar biedt een kans om stil te staan bij de betekenis van vrijheid, zowel historisch gezien als nu. Van jong tot oud, iedereen is welkom om deel te nemen. Kijk voor alle activiteiten op de kalender op onze website.

eric setz Mythen 8 maart tot en met 3 april 2025

Opening:
8 maart, 17:00 uur, met een tweegesprek tussen kunsthistoricus Peter de Ruiter en eric setz

Extra activiteiten:
eric setz in de galerie: 16 en 30 maart
Artist talk: 19 maart, 20:00 uur

De serie Mythen van eric setz is een achttal jaar geleden ontstaan uit nieuwsgierigheid naar hoe hij mythische personages invoelbaar kan maken in onze huidige tijd. Zo heeft hij de Bijbelse figuur Eva afgebeeld als een jonge vrouw die, zittend op een appel, met lachgas haar vrijheid viert. En Orpheus die Eurydice met gitaarspel uit de onderwereld haalt die veel mooier is dan de door industrie ernstig vervuilde bovenwereld. Voor de verbeelding van de figuren heeft hij onder meer gekeken naar internetfoto’s, stripfiguren, pin-ups en oude meesters. Afgelopen jaar heeft hij in de hele serie wijzigingen aangebracht. Met uitzondering van ‘Voor de smaak’ omdat dit schilderij aan de basis staat van de reeks als geheel. 

Gaandeweg het onderzoek is hij gaan nadenken over universele begrippen als de 'duurzaamheid' van IKEA, het begrip 'volk' in van het automerk Volkswagen en de eeuwigdurende glimlach van Mona Lisa. Die verbeeldt hij in kleinere werken in verschillende technieken. 

Een zekere mate van spot en platvloersheid is hem overigens niet helemaal vreemd.

In het project The Wall experimenteren kunstenaars met het maken van kunst op groot formaat. Met The Wall #6, de zesde editie van het project, gaat kunstenaar David Sciarone de uitdaging aan: met een analoge vertaling van een digitale stedelijke wereld. Van 10 maart t/m 19 april werkt hij aan een kunstwerk in Kunstpunt.

Je kunt de ontwikkeling van Davids werk volgen, kom van woensdag t/m zaterdag tussen 12 en 17 uur langs. En heb je vragen? Stel ze gerust.

Van 1 tot en met 30 april 2025 exposeert Marius de Schaar, kunstenaar uit Vinkhuizen een boeket van knipkunst in  rood papier ‘Witte Draak met Pioenrozen’ in raamgalerie ‘De Prachtvink’ bij winkelcentrum Vinkhuizen, Platinalaan 505a, 9743 GZ  Groningen.

‘Witte Draak met Pioenrozen’ is een knipsel in rood papier van 40 x 60 cm en hoort bij de online duurzame bloemenkraam van Marius de Schaar, https://geknipteboeketten.blogspot.nl.

Snijbloemen zijn niet meer wat ze geweest zijn. Sinds het begin van deze eeuw worden ze vooral geteeld in Afrika en is er daardoor heel wat vervuiling door transport en gif dat bij de teelt wordt gebruikt. Daarbij komt ook nog allerlei verpakkingsmateriaal. Dat is allemaal niet erg duurzaam en niet goed voor mens en milieu. Terecht worden tegenwoordig vragen gesteld bij het traditionele bosje bloemen…. Maar mensen zijn dol op bloemen! Al duizenden jaren lang en ook al duizenden jaren lang maken kunstenaars afbeeldingen van bloemen en boeketten. Het boeketstilleven vierde in 17e eeuw haar hoogtijdagen in de schilderkunst van de Nederlanden. Marius de Schaar sluit graag bij die traditie aan en is in 2024 begonnen met duurzame boeketjes te knippen, een origineel alternatief voor een aantal stelen in folie. Hij lijst de boeketjes duurzaam in in lijstjes van de kringloop. De Witte Draak is een boeket in Chinese stijl: de witte draak op de vaas is symbool voor zuiverheid, de pioenroos is de meest geliefde bloem van het Rijk van het Midden en de rode kleur staat voor voorspoed. Die kleur wordt ook gebruikt voor de traditionele Nieuwjaarsknipsels.

Marius de Schaar is knipkunstenaar sinds 2009. Hij maakt Nieuw Hollands knipwerk. Zijn onderwerpen haalt hij graag uit zijn directe omgeving, van tandpasta tot vuilnisbak. Speciale interesse heeft Marius in bloemen en huizen. Met papier en schaar knipt hij duurzame boeketten, waar geen gif aan te pas komt en die niet verwelken. Marius de Schaar heeft geëxposeerd in verschillende galerieën en musea, waaronder het Rijksmuseum. Zijn werk is opgenomen in diverse privé-collecties.

De raamgalerie is een  expositieruimte die alleen van buiten te bezichtigen is, maar dan wel 24 uur per dag, zeven dagen per week. Tot 23:00 uur is de galerie verlicht.

Elke maand wordt er een nieuw kunstwerk van een kunstenaar tentoongesteld.

Ontdek samen met verschillende kunstenaar-docenten hoe leuk het is om beeldende kunst te maken, trommel je handen rood tijdens een workshop djembé of maak je eigen toneelstuk in één middag. Bij de Kinderwerkplaats van VRIJDAG kan het allemaal! Elke week een andere groep, een andere docent en een andere workshop.

Workshops

De Kinderwerkplaats heeft elke maand een ander thema met elke week een ander bijbehorend subthema. We trappen af met een korte introductie van het thema en de activiteiten van de dag: beeldende kunst en muziek óf theater. Kies ter plekke wat je wil doen!

Na de eerste activiteit pauzeren we een kwartiertje en daarna kun je kiezen voor een van de andere activiteiten. Kom je voor de eerste keer en vind je het echt heel spannend? Zeg dat dan even of bel van tevoren. Je kunt ook eerst een keer een halve les meedoen.

Let op: Trek (oude) kleren aan die vies mogen worden.

Aanmelden

Aanmelden is niet nodig, maar kom wel op tijd want er is maar beperkt plek en we starten op tijd. Je kunt bij binnenkomst een los ticket kopen voor 8 euro of een strippenkaart: een kaart van 5 strippen kost 40 euro en een kaart van 10 strippen kost 75 euro. Betalen kan alleen met pin. 

*Te laat? Dan kun je na de pauze pas aanhaken om 16.00 uur.

Tentoonstelling “VRIJ?” van Groninger Kunstkring de Ploeg in Museum Borg Verhildersum.

Groninger kunstkring De Ploeg exposeert van 1 april 2025 tot en met 1 november 2025 in  Museum Borg Verhildersum te Leens met de tentoonstelling “VRIJ?”, een expositie over de betekenis van Vrijheid in het kader van de nationale 80 jarige vrijheid.

Vrijheid lijkt vanzelfsprekend, maar is dat ook zo? De expositie ‘VRIJ?’ brengt kunstenaars samen die deze vraag onderzoeken. Wat betekent vrijheid in een wereld vol grenzen, regels en onzichtbare kaders? Is vrijheid een recht, een gevoel, een illusie?

De 15 deelnemende kunstenaars zijn Aly van der Wal, Reinier van den Berg, Anne van Twillert, Lydia Jonkman, Arien de Groot, Josefien Alkema, Marjan Cornelius, Dik Breunis, Marjan Brouwer, Geert Schreuder, Marloes Buigel Boering, Ati van Twillert en Mary Velthoen, Bé Kracht, Janny van der Woude benaderen het thema op uiteenlopende manieren. Sommigen zoeken naar de vrijheid in kleur en vorm, anderen confronteren de kijker juist met beperkingen en strijd. Er is werk te zien dat persoonlijke vrijheid viert, maar ook kunst die de kwetsbaarheid ervan blootlegt.

De titel ‘VRIJ?’ bevat niet voor niets een vraagteken. De tentoonstelling nodigt uit tot reflectie. Kunst is een krachtig middel om deze vraag te stellen.‘VRIJ?’ is geen eenduidig antwoord, maar een gelaagde dialoog. Een uitnodiging om stil te staan, te voelen en misschien zelfs opnieuw te definiëren wat vrijheid voor ons betekent.

Ook is er een ode aan Hendrik Werkman, als Ploeger was hij actief met zijn experimentele drukpers en sjabloon technieken. Ploegers hebben zich door zijn werk laten inspireren en enkele druksels gemaakt op de werkwijze van Werkman.

U bent van harte welkom!!

Museum Borg Verhildersum

Wierde 40

9965TB Leens

Openingstijden 1 april tot en met 1 november:

Dinsdag tot en met zondag 10.30 uur-17.00 uur

Voor toegangsprijzen Verhildersum:

www.verhildersum.nl

Voor informatie Groninger kunstkring De Ploeg:

www.groningerkunstkringdeploeg.nl

In de pop-up raamgalerie van de Kunstuitleen aan de Nieuwe Markt staat elke drie weken het werk van een andere Groninger kunstenaar centraal. De komende weken is het werk van Hanneke van Limburg te zien. 

“Mijn werk kenmerkt zich door kleur en ritme. Ik ben afgestudeerd aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam.

Mijn specialiteit toen: Zeefdrukken, Composer ontwerpen en Typografie. En daarnaast het ontwerpen van textieldesign voor interieurs, door gebruik te maken van typografische letterstructuren, of gedeeltes daarvan.

Afkomstig uit het Zuiden van Nederland kwam ik via Amsterdam begin jaren 80 in Groningen terecht, waar ik mijn beeldend kunstenaarsschap verder ontwikkelde onder de naam Hanneke van Limburg. Als organisator van tentoonstellingen; het opzetten van kinderactiviteiten binnen de kinderdagopvang en als curator exposities, heb ik veel ervaring opgedaan.

In de loop van de tijd ben ik de collages, assemblages en borduursels die ik maak gaan combineren om zo mijn vakgebied te verdiepen en uit te breiden. Mijn verzamelde samengestelde voorwerpen zijn uitgegroeid tot Bedenkdingen. Nog altijd veelkleurig, humoristisch en met een knipoog naar het leven nu.”

Het werk van Hanneke van Limburg is te zien vanaf 13 maart in het middelste raam van de etalage. Het werk is ook te leen of te koop via de Kunstuitleen. Lees hier meer over het werk en de kunstenaar.

Over de etalage
De etalage van het voormalige Vapiano-pand aan de Nieuwe Markt heeft een tijdelijke bestemming als pop-up Kunstuitleen. Naast het wisselende werk van een Groninger kunstenaar toont de etalage afwisselend werk uit de reguliere kunstcollectie van de Kunstuitleen en de Ateliercollectie – kunst die rechtstreeks uit de ateliers van noordelijke kunstenaars komt en video’s van het werkproces van kunstenaars. 

FORTUNE COOKIES
8 maart t/m 5 april
Opening: zaterdag 8 maart om 17:00
Met werken van: José Sottomayor, Maria Landgren Hilmersson, Clara Rojas, Yuqi Wang en Nasma Al-Shutfa & Nika Dundua.
‘Fortune Cookies’ reflecteert op leefruimte en de dingen daarin. Wat representeren deze eigenlijk? Welke manier van leven zit hierachter? ‘Fortune Cookies’ toont vijf verschillende expressies die verwijzen naar de existentiële kanten van het leven; ze zoeken naar en spreken van troost, hoop verlangen, lotsbestemming, herinneringen, een gevoel van thuis…

KUNSTENAARS
José Sottomayor 
Op het speelse en onverwachte grensvlak van eten, kunst en subversieve esthetiek creëert José Sottomayor sculpturale werken die glad, kleurrijk, doorschijnend en geleiachtig zijn. Deze creaties dagen de vluchtige aantrekkingskracht van consumptiegoederen uit en transformeren bekende materialen zoals glas, keramiek, plastic, rubber, was en snoep in boeiende stukken die de grenzen tussen bron, functie en effect doen vervagen. Kijkers worden uitgenodigd om momenten van ontzag, nieuwsgierigheid en vreugde te ervaren.
Candy Boxes 
José: “Als ik denk aan objecten in de ruimte en hun betekenis en relatie met mensen, denk ik aan de snoeptrommels uit mijn kindertijd. Mijn grootmoeders hadden ‘verborgen snoepjes’ op specifieke plekken in huis. Als kinderen konden we alleen met toestemming aan deze lekkernijen komen, vaak als beloning na een maaltijd of bij goed gedrag. Deze trommels namen verschillende vormen aan. Die van mijn overgrootmoeders was bijvoorbeeld een grote handtas met gigantische gummies in inpakpapier. Deze tas stond nooit op een vaste plek in de kamer. Op een hoge plank, buiten bereik, waren deze snoeppotten voorwerpen van mysterie en verlangen. Het waren magische, verborgen schatten die de inhoud beschermden tegen de grijpgrage vingers van kinderen. Maar ook volwassenen vonden dit fascinerende objecten. Er zat een bijzondere aura omheen. Een handtas gevuld met snoep, werd een hulpmiddel om de interactie tussen volwassenen en kinderen te bevorderen. Het symboliseerde een gedeelde liefde voor zoetheid en de machtsdynamiek van toestemming en beloning.”  Deze herinneringen en verhalen inspireerden José voor zijn nieuwe werken in SIGN. Elke snoepdoos zal een ander soort interactie oproepen, geïnspireerd door de verschillende manieren waarop José deze objecten in zijn kindertijd heeft ervaren.
Grandma’s Purse – Deze tas laat eetbare snoepjes van binnenuit los, waardoor kijkers de lekkernijen kunnen proeven en opeten. Het delen van snoep is een toegankelijk en gemeenschappelijk aspect.
Gummy Box – Dit object bevat een eetbare gel met een verwarrende consistentie, waardoor het onduidelijk is of deze kan worden aangeraakt of gegeten. Dit creëert een ervaring van aarzeling en onzekerheid, zoals de spanning van toestemming vragen uit je kindertijd.
Big Candy Jar – Deze kruik wordt op een onbereikbare locatie geplaatst en bevat oneetbare snoepjes. Kijkers kunnen zich alleen maar de smaak voorstellen, die frustratie oproept en het verlangen om toegang te hebben tot de inhoud en te kunnen proeven wat erin zit.
José Sottomayor is afgestudeerd in 2024 aan de Dirty Art Department, Sandberg Instituut, Amsterdam.

Clara Rojas 
Clara Rojas is afkomstig uit Zuid-Spanje. Haar recente werken gaan over gefragmenteerde herinneringen en trauma. In installaties, objecten, video’s en kleding herinnert Clara zich verhalen uit haar kindertijd en vertaalt deze naar iets nieuws, naar een manier om met de toekomst van onze wereld en de nieuwe generaties te communiceren. Niets is definitief geschreven. Fysieke ruimtes die cultureel onopgemerkt blijven vanwege het dagelijks leven dat daarin plaatsvindt vormen de basis van haar werk. Er zijn geen grenzen tussen abstractie en figuratie, tussen het portret van de kindertijd of het stilleven. Het is een oefening in introspectie, vanuit haar meest primaire deel: het voorouderlijke en collectieve verleden.
Magische 8-bal 
Clara’s nieuwe werk in SIGN is geïnspireerd op het concept van de magische 8-bal, een object vol mysterie en symboliek dat de beslissingen, reacties en dilemma’s weerspiegelt waarmee we in ons dagelijks leven worden geconfronteerd. Deze 8-bal installatie verbeeldt ons innerlijk, onze relatie met toeval, onzekerheid en het verlangen om antwoorden te verkrijgen via een alledaags en tegelijkertijd magisch object.
Centraal staat een gigantische magische 8-bal gemaakt van textiel, die ook aangeraakt kan worden. De extreme verhoudingen zorgen voor een gevoel van onderdompeling in een ruimte die speelt met schaal en proporties. Dit opent een dialoog met de kijker over hoe objecten, hoe gebruikelijk ze ook zijn, voertuigen worden van reflectie op ons bestaan en hoe hun aanwezigheid de perceptie van onze omgeving kan veranderen. Een 3D-video toont door middel van visuele effecten en animaties verschillende reacties die de 8-bal zou kunnen geven als een orakel, waardoor een cyclus ontstaat die de kijker uitnodigt tot een subjectieve interpretatie.
Clara Rojas is in 2024 afgestudeerd aan de Large Glass Department, Gerrit Rietveld, Amsterdam. 

Yuqi Wang 
De werken van Yuqi Wang beantwoorden of stellen nieuwe vragen over het erbij horen. Dit in het licht van migratie en hybridisatie, waar beeld en materiaal wordt gebruikt gerelateerd aan identiteit, herinnering en een bredere culturele context. Het samenspel tussen beeld en materiaal staat centraal in zijn manier van werken. Yuqi doet ingrepen in de beeldtaal, waarbij doelbewust de scheiding tussen hoe het eruit ziet (wat zichtbaar is) en materialiteit vervaagt. Intussen bepaalt beeldspraak de manier waarop hij met materiaal omgaat, waarbij hij voortdurend op zoek gaat naar een intrinsieke verbinding tussen de fysieke vorm van materiaal en zijn potentie als symbolische drager. Beeldspraak en materiaal strijden met elkaar en stellen zich tegelijkertijd open voor elkaar in zijn artistieke proces, resulterend in projecten met hybride vormen tussen schilderkunst, fotografie, installatie en performance.
Bagua-spiegel 
Yuqi’s nieuwe werk neemt de vorm van de Chinese Bagua-spiegel als basisstructuur en transformeert deze tot een sculptuur gemaakt uit een combinatie van materialen verzameld uit Nederland (aarde en kerstbal) en China (haar en spiegel). De Bagua-spiegel is een achthoekige spiegel die vaak wordt aangetroffen in Chinese huishoudens, waar hij dient als een beschermende talisman waarvan wordt aangenomen dat hij negatieve energie afbuigt. Afkomstig uit de Yi Jing (Het Boek der Veranderingen), een oud Chinees waarzeggerij handboek, verwijst ‘Bagua’ naar het patroon rond de centrale spiegel. Dit patroon bestaat uit symbolen die de aard van de werkelijkheid illustreren als een balans van tegengestelde krachten (Yin en Yang) die elkaar versterken. De metafysische en voorspellende kwaliteiten ervan vertegenwoordigen een alternatieve kijk op het leven, die contrasteert met de kijk die gevormd wordt door de wetenschap en het kapitalisme. De centrale structuur is omgeven door een Bagua-patroon gemaakt uit aarde, dat wordt omringd door een collage van afbeeldingen die urgente kwesties in Nederland aanpakken, zoals de opkomst van extreemrechts, het steeds strengere immigratiebeleid, woningtekorten en bezuinigingen op de culturele sector. Deze kwesties hebben een aanzienlijke impact op het voortbestaan van niet-Europese kunstenaars die leven in Nederland, waardoor er grote onzekerheid ontstaat over hun toekomst. Het beeldhouwwerk, dat lijkt op de Bagua-spiegel, dient als een grote beschermende schaal die deze verontrustende realiteit omhult. Haar is opgenomen als aanvullend materiaal, verwijzend naar een Chinese ‘slang’ uitdrukking die haaruitval op humoristische wijze koppelt aan de ondraaglijke stress van het dagelijks leven.
Yuqi Wang is in 2023 afgestudeerd van de master Painting aan het Frank Mohr Instituut, Groningen.

Maria Landgren Hilmersson 
In de onhoorbare geluiden en de willekeurige, over het hoofd geziene melodieën die ons omringen, vindt Maria Landgren Hilmersson de basis van haar artistieke praktijk. Diepvriezers als orgels, klikkend speelgoed, fluitende treinen, zoemende fietsen, gesprekken van voorbijgangers, regen, onweersbuien, pratende papegaaien, krakend hout, tikkende klokken en bekraste cd’s zijn voorbeelden van geluiden die ze in haar werken heeft gebruikt. Binnen het oneindige geluidslandschap dat ons omhult, genereren we voortdurend bewegende geluiden. Elk geluid, elke toon en elk geluid draagt zijn omgeving met zich mee en weerspiegelt zijn omgeving, geschiedenis en cultuur. Maria’s werken dienen als hulpmiddelen om de relatie tussen herinnering, transformatie en vertaling te onderzoeken. Haar praktijk beweegt zich binnen op geluid gebaseerde kunst en performance, video, tekst en
sculpturale installatie. Elk stuk wordt een weerspiegeling van auditieve verkenning, een verzameling fragmenten uit herinneringen en opnieuw vertelde verhalen. Ze is gefascineerd door het grensgebied tussen compositie en improvisatie, tussen de opgenomen en live-evenementen – een element dat vaak in haar werken doordringt. Menselijke stemmen, mechanische en niet-menselijke geluiden, en het snijvlak van technologie en akoestiek zijn terugkerende thema’s. Maria probeert de verwachtingen van de kijker te prikkelen over hoe een object zou kunnen klinken, alsof elk object zijn eigen stem heeft en op zijn unieke manier tot ons spreekt.
Dörröga (deuren)
Maria: “In SIGN maak ik een site-responsieve installatie die geluid, tekst en schaduwspel projecties combineert om het concept van deuren te verkennen – zowel fysieke structuren als symbolische drempels. Deuren zijn een scheiding van iets, ze definiëren wat binnen en buiten is. Ze beschermen en ontmaskeren, nodigen uit en sluiten uit, en dienen zowel als bewakers als barrières. Details als sleutelgaten, sleutelplaten en scharnieren geven een bijna forensische blik op de mechanica van deuren. Ik ben begonnen met het schrijven van deurgedichten – korte verhalen die reflecteren op verschillende aspecten van deuren. Deze gedichten gaan over thema’s als een inbreker die de kat van de buren blijkt te zijn, het kraken van oude deuren, het op- en afsluiten, de angst om deuren te openen voor vreemden, mijn appartement in Stockholm en deuren in horrorfilms. Deze teksten zullen dienen als de conceptuele en sonische basis voor mijn installatie.
“Dit werk speelt met de spanning tussen binnen- en buitenruimtes: het verlangen om verbinding te maken, de angst voor isolatie en het comfort van het terugtrekken. Het nodigt het publiek uit om na te denken over de aan- en afwezigheid, het gevoel van kloof tussen binnen en buiten en wanneer we ervoor kiezen om het onbekende binnen te gaan of de plek om je gedachten te laten rusten.”
Maria Landgren Hilmersson is in 2024 afgestudeerd van de master Fine Art, Sandberg Instituut, Amsterdam.

Nasma Al-Shutfa & Nika Dundua 
Nasma Al-Shutfa en Nika Dundua zijn respectievelijk afkomstig uit Jemen en Rusland en kennen een migratieachtergrond. De praktijk van Nasma Al-Shutfa is een verkenning van het kruispunt tussen fysieke ruimte en emotionele ervaring, een poging om de vaak onzichtbare strijd van degenen die veiligheid zoeken en verlangen naar een nieuw begin tastbaar te maken. Nika Dundua heeft een scenografische benadering en spreekt van ‘the space as an active participant’, de ruimte als actieve deelnemer.
"How to design a border"
Nasma en Nika: “Binnen ons project willen we het concept van grenzen verkennen als zowel een politiek als een fysiek fenomeen: lijnen die de ruimte in twee afzonderlijke zones verdelen en soms beweging daartussen veroorzaken. Grenzen zijn niet alleen fysieke markeringen; het zijn sociaal en politiek geconstrueerde systemen van insluiting en uitsluiting. Ze reguleren de mobiliteit, definiëren nationale identiteiten en versterken machtsstructuren die sommigen bevoordelen en anderen marginaliseren. Wie mag verhuizen en wie beperkt wordt, wordt bepaald door nationaliteit, ras en economische status, waardoor mobiliteit een voorrecht wordt in plaats van een recht. Als ruimtelijke beoefenaars zijn we vooral geïnteresseerd in de materialiteit van grenzen – kunstmatige lijnen die aan landschappen worden opgelegd om de illusie van scheiding te versterken. Deze verdeeldheid, hoewel vaak willekeurig, raakt diep verankerd in geopolitieke verhalen, die door machtssystemen als betaalmiddel worden gebruikt om land, hulpbronnen en mensen te controleren. Door de materiële aanwezigheid van grenzen en de verhalen die eromheen zijn opgebouwd te onderzoeken, onderzoekt dit project hoe een grens wordt ontworpen – zowel als een fysieke constructie als als een systeem van insluiting en uitsluiting. Door ons bezig te houden met de fysieke ruimte willen we de ervaring van een grens vertalen naar een plek waar deze niet thuishoort: de projectruimte van SIGN.
Wat betekent het om een rand te ontwerpen? Is het een fysieke handeling – een muur bouwen, een grens trekken – of gaat het om het vormgeven van de omstandigheden die bepalen wie binnen mag en wie buiten wordt gehouden? In hoeverre is dit proces inherent vijandig? Met deze installatie willen we de omstandigheden verkennen waarin grenzen ontstaan, en de menselijke ervaring van het overschrijden ervan. We zijn vooral geïnteresseerd in ruimtes waar beweging sterk gereguleerd is – waar oversteken mogelijk is, maar toch voor sommigen een voorrecht blijft, terwijl het voor anderen beperkt is. Onze aanpak combineert het vertellen van documentaires met ruimtelijke experimenten, scenografie en een video-installatie met meerdere kanalen, waardoor een meeslepende omgeving ontstaat die het publiek uitnodigt om zich bezig te houden met en na te denken over de complexiteit van grenzen, niet als abstracte concepten, maar als geleefde realiteit.”
Nasma Al-Shutfa en Nika Dundua zijn in 2024 afgestudeerd van de Master Interior Architecture, KABK, Den Haag. 

Deze uit Hoogezand afkomstige kunstenaars tonen hun schilderijen en keramiek in Kunstruimte De Smederij.

Maria Clobus-Gibcus schildert sinds 1985 in haar eigen atelier. Zij is autodidact en heeft zich niet vastgelegd op een bepaalde stijl. Naast portret van mens en dier schildert ze ook realistische en abstracte onderwerpen, zowel als vrij werk als in opdracht. Maria werkt met potlood, pastel, acryl, aquarel en olieverf. Van miniatuur tot complete muurschilderingen. Twee keer per jaar start een cursus die wordt gegeven in haar atelier. Hier kunnen kleine groepen zich onder toezicht van Maria bekwamen met allerlei materialen in de door hen gewenste techniek.

Bouk Helmers maakt keramiek voor huis en tuin. Ze begon in de 80-er jaren met klei op de draaischijf. Later ging ze aan de slag met handvormen en mallen. Ze werkt graag met bolvormen, wat ook duidelijk terugkomt in haar unieke kippen en vogelfiguren.
Al jaren werkt Bouk met groepen cursisten. Hiermee heeft ze veelvuldig raku gestookt. Tegenwoordig werkt ze met kleurige kwastglazuren die ze mengt en over elkaar aanbrengt. De veranderde technieken zijn spannend en soms even wennen. Maar het kleien geeft haar nog altijd ontzettend veel inspiratie en plezier.

Foto-expositie in DE KERK IN ONDERDENDAM
Fotograaf Peter Russchen uit Bedum exposeert een selectie van zijn foto’s in DE KERK in Onderdendam.
Er zijn foto’s te zien van amateurmodellen die kettingen van natuurlijke materialen dragen. Bijvoorbeeld walnoten, lijsterbessen en appeltjes. De dames zijn in een klassieke setting gefotografeerd.
Russchen combineert met deze foto’s twee passies: zijn liefde voor de natuur en modelfotografie. De fotograaf is aan de RUG opgeleid als bioloog. Het fotograferen heeft hij zichzelf aangeleerd. Hij houdt ervan om de natuur en het landschap in zijn foto's te verwerken. Zo fotografeert hij graag mensen in de natuur. De materialen van de grotendeels door hem zelf gemaakte kettingen en hoofdkransen zijn afkomstig uit de natuur in Bedum.
Bezoekers van de expositie hebben de kans om een professionele fotoshoot te winnen door mee te doen aan een korte quiz over de tentoongestelde foto’s.
De foto’s zijn te zien in DE KERK aan de Bedumerweg 34 in Onderdendam van 20 maart tot en met 13 april op donderdag t/m zondag, elke middag van 13.00 – 17.00 uur.

Van 9 maart tot en met 13 april zijn opvallende Pilaarprenten in de benedenzalen van Pictura te zien. Ze zijn gemaakt door leden van Holt, een groep die in 1998 is ontstaan vanuit grafici die aan Minerva zijn opgeleid. De 19 leden werken in de ambachtelijke hoogdruktechnieken houtsnede, linosnede en gravure. Oude technieken worden onderzocht en nieuwe methoden en materialen uitgeprobeerd. Kennis en ervaring wordt uitgewisseld, er wordt geëxposeerd en jaarlijks wordt een thema gekozen.
Op deze tentoonstelling is het thema van 2024 te zien: een verticale prent met de verhouding 1:4. Dit formaat doet denken aan de Hashira-e, de Japanse pillarprint die gemaakt werd om verticaal op pilaren te kunnen worden gehangen. Destijds was het onderwerp vaak een doorkijkje door bijvoorbeeld een deur- of raamopening. De afgebeelde voorwerpen of mensen werden daardoor vreemd afgesneden en er werd veel aan de fantasie overgelaten. Hoe de leden van Holt omgegaan zijn met dit uitdagende formaat is te zien in de benedenzalen van Pictura. Zie ook www.holthoogdruk.com
De deelnemers zijn: Angelique van Wesemael, Anne Brouwer, Antje Veldstra, Bert Hemsteede, Claudia van de Leur, Elise Madderom, Jan Erik Wedholm, Marjolein Terwindt-Wetterauw, Noëlle Poiësz, Reinoud Kuipers, Rita Lentz, Siety Bosma, Tim Blaauw, Wijke van der Bij en Willy van der Duyn.
Op zondag 13 maart zijn er van 13.30 tot 16.30 doorlopend druk-demonstraties en rondleidingen.

'In het verstilde ligt nog steeds mijn hart'

Vanaf de Allersmaborg in Ezinge maakt textielkunstenaar Annie Vriezen van de jaren zestig tot negentig geweven kleden, batik en applicaties. Haar werk werd internationaal tentoongesteld en was in trek in Groningen; te zien in kerken, overheidsgebouwen en bij particulieren. Jarenlang heeft Annie's verbeelding de publieke ruimte in Groningen gekleurd. Kunsthistoricus Lili Labouchere prees ‘het kleurgebruik, de rust en het zoeken naar het essentiële, dat uit het werk spreekt’.

Wars van commercie en mode volgde Vriezen haar eigen pad, geïnspireerd door het Groninger landschap en het leven op de Allersmaborg. In 2024 viert Annie Vriezen haar 90ste verjaardag. Een moment om terug te kijken en haar bijdrage aan de textielkunst van het noorden te vieren.

De tentoonstelling kijkt ook vooruit. Ook vandaag is de textielkunst onderdeel van de publieke ruimte. In 2022 ontwierp Aleksandra Gaca de wandbekleding voor de nieuwe raadzaal van het stadhuis in Groningen. Een voorbereidend paneel van haar 36 panelen tellende ‘Geweven landschap’ is te zien in de expositie. In Vriezen en Gaca komen het verleden en heden samen. Een Nederlandse die leerde weven in Polen en een Poolse die leerde weven in Nederland, beide geïnspireerd door het Groninger landschap en de eindeloze mogelijkheden van de textielkunst.

60 jaar geleden verscheen De mens en zijn symbolen van Carl Gustav Jung. Het boek vond veel weerklank onder kunstenaars. Jungs visie op de mens en de kunst, het onbewuste en het symbool, vormt de inspiratie voor de tentoonstelling Uit het paradijs. Kunst, mythologie, psychologie, die van 29 maart t/m 26 oktober 2025 bij ons te zien is.

Heden en verleden

Immense spiraalvormige schilderingen, getufte ‘Joshua trees’, en slangen die het gezicht van een vrouw omlijsten terwijl zij daar onbewogen onder blijft. In de tentoonstelling Uit het paradijs beloopt de bezoeker labyrint-achtige paden langs hedendaagse en moderne kunst en enkele bijzonder historische werken: van grafiek van Salvador Dalì en Rembrandt tot videokunst Guido van der Werve en fotografie van Juul Kraijer. Centraal staat ‘de reis van de mens’, geïnspireerd op het werk van dieptepsycholoog C.G. Jung en mythedeskundige Joseph Campbell. Hun werk is al jaren een inspiratiebron voor vele kunstenaars, filmmakers (de ‘Hollywoodfilm’) en romanschrijvers. In Uit het paradijs wordt de bezoeker zelf mee op reis genomen. Om vanuit de veilige omgeving – het paradijs – via obstakels uiteindelijk gelouterd naar huis terug te keren.

Deelnemende kunstenaars

In Uit het paradijs is werk te zien van Sanne Bax, Charlotte Caspers, Nel Klaassen, Stan Klamer, Juul Kraijer, Ralf Kokke, Thomas Trum en Guido van der Werve. Bijzondere bruiklenen zijn o.a. Rembrandts Verloren zoon en Dali’s Divina Commedia, uit onder meer de collecties van Museum Helmantel, Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed, Embassy of the Free Mind en Museum Krona, Met dank aan Special Arts, atelier voor ‘outsider art’, is ook werk te zien van Guus Schut, Wijnand de Vries, Anna Worrel en Lenneke Zoeteman.

Beleving

De route van kronkelige paden langs de verschillende werken in de tentoonstelling vormt een labyrint. De expositievormgeving speelt met het zicht van de bezoeker die soms zicht, soms half-zicht, soms geen zicht heeft. Net als op de wegen die mensen in hun eigen leven bewandelen en waarlangs zij zich ontwikkelen. Christelijke mythen en symbolen die (ook) in de tentoonstelling te zien zijn, krijgen in deze kunstzinnige spiegeling van de ‘reis van de mens’ een nieuwe betekenis. Kunst, mythologie en psychologie gaan in de tentoonstelling Uit het paradijs hand in hand.

Be inspired by live piano music and express your thoughts or emotions through art. Write, draw, or create - unleash your creativity.

In this interactive workshop, guided by artist and musician Sadaf Khani, you’ll listen to her piano music while you transform what you hear and feel into your own creation.

Participation is free, including coffee, tea, and a sweet treat!
Will you join us?

Muzikale duizendpoot Yorick van Norden onthult het verborgen muzikale universum van Paul McCartney. Als een detective dook hij in de platenkast van de legendarische ex-Beatle, waarvan niemand eerder de inhoud ontdekte. Naast albums van bekende namen als The Rolling Stones, Pink Floyd en Joni Mitchell stuitte Yorick op verrassende vondsten, zoals experimenteel klassieke muziek van Stockhausen, americana van Gram Parsons en soul van Marvin Gaye, naast hiphop van Eminem, funk van The Meters en afrobeat van Fela Kuti. McCartney-connaisseur Yorick neemt je zingend, spelend en vertellend mee op zijn bijzondere ontdekkingsreis. Ook vertelt hij over persoonlijke ervaringen in de Abbey Road Studios en speelt hij de liedjes die hij daar opnam.

In de pers:

de Volkskrant over het album ‘The Jester’ van Yorick van Norden: “Voor de nieuwe Van Norden laat je de nieuwe Paul McCartney gerust even liggen.”

OOR over het album ‘Playing By Ear’ van Yorick van Norden: “Eén van de absolute hoogtepunten in de Nederlandse popmuziek van 2021.”

Heaven: ‘Behalve liefhebber is Van Norden groot kenner van The Beatles en dan met name natuurlijk van Paul McCartney. Hij zou iedere popquiz met dat onderwerp ruimschoots winnen…Het mooist zijn – naast uiteraard de met veel liefde uitgevoerde songs – de momenten waarop Van Norden uit eigen ervaring kan putten, zoals zijn relaas over een ontmoeting met John Sebastian of zijn herinneringen aan de legendarische Abbey Road Studios in Londen, waar hij zijn later dit jaar te verschijnen nieuwe album heeft opgenomen.’ 

Maxazine: 'Niet alleen voor Beatles- of McCartneyfans interessant, maar voor iedere muziekliefhebber'.