Kultuuragenda

François Wunschel, geboren in 1978, kwam als tiener in aanraking met computers. Hij maakte zijn eerste videogame toen hij 14 was, maar studeerde af aan de architectuurschool. Hij slaagde erin zijn passie en zijn studies samen te brengen door samen met zijn vriend Pier Schneider de studio 1024 architecture op te richten.

Sindsdien richt de studio zich op het creëren en produceren van audiovisuele installaties, waarbij architectuur en beeldende kunst samensmelten in een internationaal erkend oeuvre. Van kleinschalige expositie werken tot monumentale installaties in de openbare ruimte, wat de werken van 1024 onderscheidt is hun unieke benadering van ruimte door middel van geometrie, licht, geluid en beweging.

Lees meer over François Wunschel via: https://www.1024architecture.net/

HIER AANMELDEN

PRAKTISCHE INFORMATIE:

VRIJDAG 22 NOVEMBER

DEUREN OPEN OM 20:00

GRATIS TOEGANG

TAAL: ENGELS

WERC STUDIO

NEUTRONSTRAAT 7-18

GRONINGEN

Bekijk hier de livestream

Mede mogelijk gemaakt door Gemeente Groningen & Pictoright Fonds.

Komende zaterdag 23 november, van 15u30 tot ca 18u30, is er weer een Silophone Session in Y2 Poelestraat (ingang tussen nr14 en nr 16). Mensen die mee willen doen maar ook mensen die alleen willen komen luisteren zijn 

Silophone Sessions geeft zelf de volgende informatie:

It's almost time for another multidisciplinary improv #jamsession! :-D Dancers, musicians, spoken word artists: You're all welcome! Do drop by Silophone Session #6 for some instant creativity! All live on November 23rd at Y2 (Poelestraat 16-18) in Groningen!

So, what are the Silophone Sessions?

The Silophone Sessions are multidisciplinary improvisation jam sessions for musicians, dancers and spoken word artists, organized by violinist Renske van Donk and improv cellist Charles Belfor. Our goal: to bring together performers of many different styles, perspectives and influences at an artistic playground and to encourage them to interact with each other so that something entirely unique emerges on stage.

Program:
15.30h-16:00h: Opening act: T.B.A. (Bring some cash in order to donate!)
16:00h-17.00h: Part 1. What happens if we just mix things up?
17.00h-17.30h: BREAK! Get some drinks, get to know people you haven't met before.
17.30h-18.30h: Part 2. (Here and there we'll give the audience the chance to decide what the group performance should be about. How? We will explain during the session.)

Note: The sessions offer some form of amplification for musical instruments, singers and spoken word artists. Do let us know if you need any.

See you there :-D

Paceshifters schreef hun muziek altijd vanuit een liveperspectief, maar besloot voor hun nieuwe album 'Out-and-Outer' juist voor de tegenovergestelde aanpak te kiezen. Een gedurfde keuze voor een band die al meer dan vijftien jaar aan de weg timmert en juist een fanbase opbouwde met hun liveshows. Die reputatie voerde ze langs plekken als Pinkpop, Zwarte Cross, SXSW en shows in de UK, Polen, Canada, Duitsland en Servië.

De sound op het nieuwe album heeft stadionrockallure, maar flirt ook met shoegaze en postpunk. Er wordt gezegd dat verandering de enige constante in het leven is en Paceshifters heeft die vergankelijkheid op 'Out-and-Outer' gevangen in een verzameling oprechte, doorvoelde songs die ondanks de productionele keuzes live nog steeds van het podium knallen. Het album komt uit in september, waarna de band weer op tour door ons land gaat. Op 23 november maken ze een stop in VERA.

Herverbinden met consensusrealiteit. Zo beschrijft support Ian Clement zijn zoektocht. Na wat harde rockjaren als frontman van Wallace Vanborn maakt hij in zijn soloproject tijd voor tederheid en observatie. Hij creeert erruimte waar licht en donker tot de verbeelding spreken. Met een diepe, intieme stem deelt hij zijn ziel.

Richard Postma is geen onbekende in de kelderbar. De ene kent hem als de goedgekrulde man die (of je nou wilt of niet) constant kattenstickers aan je uitdeelt. De ander kent hem dan weer van zijn rijke muzikale carrière. Zo is Postma oprichter en gezicht van Tartarus Records en muzikant in onder andere Swerve, Meditation en Ortega en voorheen in Suffering Quota. Het mag duidelijk zijn, deze man doet een rijke bijdrage aan het muzikale landschap van Groningen. De rode draad in Richard zijn projecten: luide gitaren, urgentie en het omarmen van de donkere aspecten van het leven.

Voor zijn nieuwe project Vigil behouden we de laatste twee, maar de luide gitaren worden deze keer ingewisseld voor een akoestische. Vigil maakt ambient folkmuziek die mij doet denken aan Steve von Till of de meer recente De Mannen Broeders (het nieuwe project van Colin van Eekchout (o.a. Amenra) en Broeder Dieleman). Trage duistere akkoorden en uitgestrekte vocalen die je meenemen naar de donkere aspecten van het leven. 23 november komt Vigil dit ten gehore brengen in onze kelderbar. De kelderbar kent vele gezichten, en is vaak een plek van warmte, zweten, dansen en gezelligheid. Vigil zal ons daarentegen weer meenemen naar de kelderbar van weleer: een oude Middeleeuwse catacombe, waar je je kan laten omarmen door de duisternis en de kou van de in aantocht tredende winter. Waar enkel de muziek ons nog warmte en hoop kan bieden. Ik kijk er naar uit! | YORKO

Hoera, hoera! Geesje en Adam vieren hun zeventigjarig huwelijk! Als ze het feestzaaltje binnenlopen lijkt het alsof ze in een tijdmachine stappen. Gezichten van vroeger wakkeren vergeten herinneringen aan en al gauw dwalen we door een caleidoscopisch labyrint van belangrijke en onbelangrijke gebeurtenissen uit hun lange en bewogen leven. De eerste bange kus, onhandige seks, de roze wolk, kraamtranen, overspel, autoloze zondag, flower power, Ban-De-Bom, goedmaakseks, pubers, het lege nest syndroom, nieuwe heup, stiekeme Alzheimer... Als in een koortsdroom komen hoogte- en dieptepunten nog één keer langs en roepen bij het jubileumpaar de vraag op of hun relatie hun wel het geluk heeft gebracht waar ze als jonge mensen zo naar hunkerden.

‘HULDE!’ wordt een tour de force, waarin theaterkanonnen Carine Crutzen en Bert Luppes meerdere rollen zullen spelen. De tekst van deze dollemans-trip down memory lane is van Peer Wittenbols, die onlangs de prestigieuze Charlotte Köhler Prijs 2023 ontving voor zijn theateroeuvre. Als de regie ook nog eens in handen is van alleskunner Titus Tiel Groenestege, dan weet je dat het meer dan goed zit.