Ernest Cole, Lost and Found

Fotograaf Ernest Cole (1940-1990) maakte als een van de eersten zichtbaar wat apartheid betekende voor zwarte Zuid-Afrikanen als hijzelf. Als banneling in de VS fotografeerde hij naast ongekende vrijheden ook onversneden racisme.

Met zijn ontluisterende boek House of Bondage liet fotograaf Ernest Cole eind jaren zestig van binnenuit zien wat de apartheid betekende voor zwarte Zuid-Afrikanen als hijzelf. De wereld was geschokt. In de jaren tachtig raakte Cole in de vergetelheid, mede doordat zijn negatieven verloren leken te zijn gegaan. In 2017 is een groot deel teruggevonden.

Door de lens van de in armoede gestorven Cole kijkt regisseur Raoul Peck (I Am Not Your Negro) terug op diens werk en leven. De voice-over is gebaseerd op teksten van Cole, de hoofdrol is voor zijn fenomenale foto’s. In de Verenigde Staten ging hij door met het fotograferen van zwarte gemeenschappen, zowel in de steden als op het platteland. Opdrachtgevers zagen de urgentie er pijnlijk genoeg niet van in. Dat hij steeds meer overeenkomsten zag met het racisme in zijn eigen land was geen welkome boodschap. In retrospectief zijn Coles observaties juist van grote waarde. Euforie over de vrijheid die hij in Amerika verwachtte te vinden, maakte gaandeweg plaats voor teleurstelling en heimwee.

In Cannes werd Ernest Cole, Lost and Found bekroond met de L’Oeil d’or voor beste documentaire.